وقتی آبرویش را میرخت
مدام میسوختم
که چه خواموش استوار مانده ام
و در سردی میله ها روح پاکی رو به خداست
آنگاه که او درد میکشد
من تنها به قطره ای اشک
خودم را فروختم
آنگاه که او با هستیش آبروی خاک را میخرید
من باورم فروختم
امروز او به آسمان مینگرد
من چشمانم را میفروشم
امروز او درد را نمیفهمد
من ولی از دردش به خود میپیچم
چونان گره ای کور
آری این منم
مایه ننگ بشر
مایه شرم
مایه بی غیرتی
